Salgın ile gayrette yol ayrımları yaşadık, yaşıyoruz. Geçen yaz başındaki olağanlaşma, sonrasında sonbahardaki tekrar kapanma önlemleri üzere. Son günlerde de yeniden olağanlaşma gereksinimi ile önlemlerin devam etmesi fikirleri çokça tartışılıyor, yeniden bir karar noktasına geldik üzere görünüyor.

Olağanlaşma gereksinimi derken, her iki bireyden biri için salgının tesirlerinde bir değişim kelam konusu değil. Mümkün bir mutasyonun salgının daha uzun sürmesine yol açacağını düşünenler büyük bir çoğunluk oluşturuyor.

Fakat yeniden de temkinli bir formda olağanlaşma adımlarının atılması gerektiği düşünülüyor. Her on bireyden altısı, salgın önlemlerinin vilayetlerde hadise yoğunluklarına nazaran kademeli olarak gevşetilmesi fikrini yanlışsız buluyor. Ve toplumun %80’i restoran ve kafelerin açılması taraftarı.

Başka yandan mevcut durumda toplumun yalnızca %6’sının sokağa çıkma kısıtlamalarına büsbütün uyduğunu düşünüyoruz. Yani mevcut kısıtlamalara gerektiği üzere uymadığımız fikrindeyiz.

Evet olağanlaşmaya maddi-manevi muhtaçlık var, bu kesin, fakat her ne kadar günlük kayıp sayılarında büyük artış gözlemlen-miyorsa da son haftalarda günlük hadise sayılarında kayda kıymet artış oldu.

Salgınla uğraşımızda, olağanlaşmaya geçmemizi gerektiren gerçek bir kazanım olduğundan emin miyiz? Bilim konseyinin ve yetkililerin önlerindeki dilemma işte bu.