Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde misyonlu asistan tabip Mustafa Yalçın, salı sabahı saat 08.00 saatlerinde, “Kayak yapmaya gidiyorum” diyerek, konuttan çıktı. 27 AR 993 plakalı arabasıyla konuttan ayrılan Yalçın’dan haber alamayan yakınları, durumu polis ile jandarma gruplarına bildirdi. İhbar üzerine harekete geçen takımlar, Plaka Tanıma Sistemi’nden (PTS), aracın Uludağ yoluna hakikat gittiğini tespit etti. Bölgede yapılan arama çalışmasında, Yalçın’ın arabası,  Uludağ yolunun 11’inci kilometresinde terk edilmiş olarak bulundu. Yalçın’ın kaybolma ihtimali üzerine bölgeye çok sayıda AFAD, Jandarma Arama Kurtarma (JAK), Arama Kurtarma Derneği (AKUT), Nilüfer Arama ve Kurtarma (NAK) ve ANDA takımı sevk edildi. Arama- kurtarma faaliyetlerine, AFAD ve JAK’a ilişkin Köpekli Arama Tim’i de dayanak verdi.

ARABASINA 1 KİLOMETRE UZAKLIKTA BULUNDU

Arabanın terk edildiği alan üzerinde ağırlaştırılan arama çalışmaları sonunda, Yalçın’ın cansız vücudu, arabasına 1 kilometre uzaklıktaki ormanlık alanda bulundu. Yaklaşık yarım metre karın altında bulunan Yalçın’ın, intihar ettiği tespit edildi.

MEKTUBA DHA ULAŞTI

Cenazesi Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde dün düzenlenen merasimle toprağa verilmek üzere memleketi Hatay’a gönderilen Yalçın’ın intiharından evvel ailesi ile kız arkadaşına yazdığı 5 sayfalık intihar mektubuna DHA ulaştı. Yalçın, sevenlerine acı çektirecek olmasından dolayı kendisini makûs hissettiğini belirttiği mektubunda şu tabirlere yer verdi

“İronik olan şu ki, insanların birbirine tahammül edememesine tahammül edemez oldum. İncir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerle birbirine hakaret edenler, birbirini incitenler, kalp kıranlar beni ümitsizliğe sürükledi. Bu tip beşerlerle muhatap olmak istemiyorum. Zorba beşerler güçlerini kullanarak endişe krallığı kurup kendinden zayıfları tir tir titretiyorlar ve kalkıp da bir şey diyemiyorsun. Zira seni de üzüyor. Ezip geçiyor.”   

‘KEŞKE PİYANO ÇALABİLSEYDİM’

Mustafa Yalçın, mektubunun devamında ise şöyle dedi:  

“Kar tanesi fotoğrafçılığın pek beceremedim. Olağanüstü bir kar tanesi fotoğrafçısı olmak isterdim. Tüm kuşların fotoğraflarını çekip kataloglamak üzere bir fikrim vardı. Belki de daha yüzde 10’unu bile başaramadım. En çok utanç duyduğum şeylerden biri de bir enstrüman çalamıyor olmak. Piyano çalamadım. Gittiğim için biraz kendimi ezik hissediyorum. Tüm bunların ötesinde bilim tarihi seyahatimi gerçekleştiremedim. En çok yarım kalan işim bu diyebilirim. Keşke sevdiğim bilim insanlarının mezarlarını ziyaret edebilseydim. Dünyadaki kıymetli müzeleri gezmek isterdim. Bilimi anlatacağım bir youtube kanalı da kurmak isterdim.”

‘ÖLÜMÜMLE İLGİLİ KİMSEYİ SUÇLAMA’

Mektubunda sevgilisi Özge’ye de seslenen Yalçın, şunları yazdı:

“Canım Özge’m… O denli sebepsiz görünen gidişim için en çok senden özür diliyorum. Beni bağışlamanı istiyorum. Seni hakikaten çok seviyorum. Sana kelam verdim kendimi öldürmeyeceğime lakin sözümü tutamadım. Vefatımla ilgili kimseyi suçlama. Seninle geçirdiğim vakitler o kadar keyifliydi ki her saniyesini aklımda tutuyorum. Geride kalanlara, en çok sana ve aileme, iş arkadaşlarıma acı çektireceğimin farkındayım. Sizlerden özür diliyorum. Özgem.. Sen beni yıllarca hayata bağlayan neden oldun. Senin hastalığının başlamasıyla birebir gün denk gelmesi çok makûs oldu. Evvel ertelemek istedim lakin yapamadım. “

‘BAĞIŞLA BENİ SEVGİLİM’

Sevgilisinden kendisini unutmasını isteyen Yalçın, “Özge’m… Eşyalarımdan kurtul. Beni uzun mühlet hatırlama olur mu? Ben unutulmak isterim. Beni sana hatırlatacak fotoğraf yahut eşya bırakma. Meskene gelirken kedinin suyunu ve mamasını verdim. Balıkları yemledim, çiçekleri suladım. Fotoğraflarımıza baktım. Gece çok az uyudum. Zati yarın hadiselere girmeyeceğim, sonsuz uykuya dalacağım. Bağışla beni sevgilim! Çok hoş kütüphanem var. Çok bedelli kitaplarım var. Onları bıraktığıma üzülüyorum. Daha kitap yazacaktım lakin ömrüm yetmedi. Bütün ferdî eşyalarım Özge’nindir. O ne dilerse o formda yapılsın. İster aileme ve arkadaşlarıma hatıra olarak verir, isterse hepsini yakar” dedi.

‘ULUDAĞ’DA KAMP YAPTIĞIM YERDE ÖLECEĞİM’

Mustafa Yalçın, mektupta kendisini öldüreceği yeri de şöyle anlattı:

“Beş yıl evvel Bursa’ya geldiğimde Uludağ’da gece tek başıma kamp yaptığım bir yer vardı. Orayı çok sevmiştim ve haritama işaretlemiştim. Tekrar buraya geleceğim demiştim. Gidemedim lakin bugüne kısmetmiş. Tezimi bitirmeyi ve yayın yapmayı çok isterdim. Projeyi çok sevdim ve çok emek verdim. Bitirebilseydim kusursuz olacaktı. Almanya’dan sipariş ettiğim kimyasallar gelecek. Bir orta projedeki sıradaki kademeyi yapıp öleyim diye düşündüm lakin bekleyemedim. Proje hocamı hayal kırıklığına uğrattığım için kendimden utanıyorum aslında.”

‘CİNAYET DÜŞÜNÜLMESİN’

Mektubun sonunda ise şu sözler yer aldı:

“Güzel bir veda yazısı yazabileceğimi düşünmüştüm ancak vefat anı yaklaşınca hiçbir şey yazmak gelmiyor içimden. Tek kelam etmeden de gidebilirdim fakat ölümümün gerisinden cinayet üzere şeyler düşünülmesin yahut kimseden kuşkulanılmasın diye açıklama yazmaya karar verdim. Bu yüzden iştahsız iştahsız yazdım.”

REKTÖRDEN AÇIKLAMA

Öte yandan Yalçın’ın ömüyle ilgili Uludağ Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Ahmet Saim Kılavuz, toplumsal medya hesabından açıklama yaptı. Rektör Kılavuz açıklamasında, “Kurumumuz için gelecek vaadeden çalışma arkadaşımız Dr. Mustafa Yalçın’ın kaybı tüm ayrıntılarıyla savcılık tarafından araştırılmaktadır. Üniversite olarak da süreci hassasiyetle takip ediyoruz. Kamuoyuna duyurulur” dedi.