Araştırmaya katılan her 10 bayan sıhhat çalışanından 4’ü haftada ortalama 41 saat ve üzeri çalıştığını belirtirken, ağır mesai yapanların birçoklarının Kovid-19 ünitelerinde çalıştığı görülüyor. Araştırmaya nazaran, bu ünitelerde çalışanların yüzde 62’si çocuk sahibi, yüzde 54’ünün bakmakla yükümlü olduğu biri var, yüzde 39’unun konutunda ise Kovid-19 açısından riskli kümede olan en az bir kişi yaşıyor. İştirakçilerin yüzde 64’ü pandemiye ait rastgele bir eğitim almadığını söylerken yüzde 81’i bilgiye muhtaçlık duyduğunu belirtti.

Dayanak istiyorlar

Ağır çalışma temposuna bağlı olarak her 10 bayan sıhhat çalışanından yedisi mesken işleri/özel ömür ile çalışma hayatı ortasında kaldığını ve iş dışındaki yaşantısına ait takviyeye gereksinim duyduğunu tabir ediyor. Bu bölünmeyi azaltabilmek için, her 10 iştirakçiden 7’si psikososyal takviyeye, iştirakçilerin yarısından fazlası çamaşır, paklık ve yemek üzere mesken işlerinde takviyeye, 3’te 1’inden fazlası ise çocuk bakımı ile ilgili dayanağa muhtaçlık duyduğunu belirtiyor.

Bayan sıhhat çalışanlarının tamamına yakını Kovid-19 pandemisi sebebiyle kendisini korkulu hissediyor. Kendisini en telaşlı hisseden meslek kümesi, doktorlar, hemşireler ve ebeler. Korku sebepleri ortasında; virüsü aile ve yakın etrafa bulaştırmak, Kovid olmak, durumun meçhullüğü ve insanların gereğince tedbir almadığı niyeti öne çıkarken; her 10 iştirakçiden 3’ü hizmet alanlar yahut onların aileleri tarafından şiddete uğrama ihtimali nedeniyle de dert duyuyor. Sıhhat çalışanları yaşadıkları korkuyu azaltabilmek için en çok ekonomik ve psikososyal takviyeye gereksinim duyarken, çalışma saatlerinin azaltılması da talepler ortasında yer alıyor. 

Kendimize bakamıyoruz

İştirakçilerin neredeyse tamamının pandemi sürecinde kıymetli ihtiyaçlarının karşılanamadığını belirttiği araştırmaya nazaran, her 4 iştirakçiden 3’ü harcadığı emeği karşılayan bir gelirlerinin olmamasından, iştirakçilerin yarısı  kendi kişisel sıhhat denetimlerinin yapılamıyor olmasından ve yarısına yakını ise şahsî esirgeyici donanım gereçlerinin yetersiz olması ve psikososyal destek/öz bakım gereksinimlerini karşılayamıyor olmaktan yakınıyor.

Araştırmada, bayan sıhhat çalışanlarının yaşanan zorluklara ait tahlil tekliflerine de yer veriliyor. Buna nazaran, iştirakçilerin yüzde 75’i fiyatların iyileştirilmesi, yüzde 71’i çalışma saatlerinin azaltılması, yüzde 53’ü meslek örgütlerinin daha aktif olması, yüzde 52’si yaşanılan aksiliklerin iletilebilecekleri bir sistem oluşturulması istiyor. Bayan sıhhat çalışanları ortasında bir dayanışma ağı oluşturulması ve iş yerlerindeki şiddeti engelleyecek tedbirler alınması da talepler ortasında.