Çocuğun gelişimsel seviyesini bilmek ve ona uygun bağlantı çerçevesi yaratmak çok değerlidir. Şayet bu hususların çocukla konuşulması konusunda ebeveynler rahat hissetmiyorsa şu unutulmamalıdır; bu yaşlarda konuşulmamış şeyleri daha ileriki yaşlarda konuşmak daha sıkıntı ve geç olabilir. Doğal ve tabiatı gereği yapılmamış bir konuşmanın aniden yapılması çocuğu da rahatsız hissettirebilir. Sağlıklı, kaliteli ve hakikat vakitte yapılan bağlantı her vakit anahtardır. Çocuğun kimi kuralları bilmesi çocuk için hiçbir vakit ‘daha çok erken’ düzeyinde olmaz, zira istismar her yaşta gerçekleşebilir.

1. Çocuğunuza bedenini ve beden kısımlarını tanıtın

Çocuğunuza bedenini ve beden kısımlarını tanıtın. Beden kısımlarını gerçek isimlendirin öteki isimler takmayın. Bedeninin birtakım kısımlarının özel, kendisine ilişkin olduğunu söyleyin. Bu kısımları banyo yaptırırken sizin gördüğünüzü ya da hekim muayenesinde hekimin görebileceğini, bu üzere durumların dışında özel yerlerini diğer birisinin görmesinin uygun olmadığını açıklayın. Çocukların bedenini tanıması, beden kısımları için gerçek, uygun sözler kullanması, bu sözlerin manalarını bilmesi ve bu sözleri kullanırken rahat olması ve inançta hissetmesi çocukların uygunsuz bir durumda bu durum hakkında konuşmalarını pekiştirecek değerli bir adımdır.

2. Çocuğunuzun “hayır” deme özgürlüğüne hürmet duyun

Çocuklar bedenlerinin kendilerine ilişkin olduklarını ve hiç kimsenin onlardan müsaade almadan bedenlerine dokunamayacağını öğrenmelidir. Erken yaşlardan itibaren cinsellik ve ‘‘vücudunun özel kısımları’’ ile ilgili çocuğun gelişimsel sürecine uygun açık ve direkt kurulan irtibat; çocukların bu ve gibisi durumları yanlışsız anlamlandırmasına ve gerektiği durumda da yardım çağırmasına takviye olacaktır. Çocukların çok yakınları bile olsa rastgele bir öpücüğü, dokunmayı ya da sarılmayı geri çevirmeye yahut istememeye hakkı vardır. Bu üzere durumlarda çocuğu öpmeye, sarılmaya ya da öpülmesine, sarılmasına zorlamak, ‘‘ayıp bak, haydi öp amcayı/teyzeyi’’ üzere telaffuzlarda bulunmak çocuğun bu hakkı anlamlandırma sürecinde baş karışıklığı yaratacaktır. Çocuğunuzun ‘’hayır’’ deme özgürlüğüne hürmet duyun. Bu inançlı olmayan bir fizikî temas yahut ortamda onun kendisine olan itimadını artıracak, ‘’yanlış bir şey yapmıyorum’’ demesini sağlayacak ve ‘’güvendiği’’ bir yetişkine gelip anlatmasına dayanak olacaktır.

3. İyi dokunuş ve berbat dokunuş ortasındaki farkı anlatın

Çocuklar her vakit uygun ve uygun olmayan dokunuşu ayırt edemeyebilir. Çocuğunuza iyi dokunuşu ve berbat dokunuşu, ikisinin ortasındaki farkı uygun sözlerle aktarın. Şayet bir kişi onun bedeninin özel kısımlarına bakarsa ya da dokunursa, ya da ‘’Bakayım mı? Dokunayım mı?’’ üzere sorular soruyorsa bunun uygun olmadığını aktarın.

4. İyi sır ve makûs sır çocuğa öğretilmeli

Sır tutmak, sırdaş olmaya ikna etmek çoklukla cinsel istismar durumlarında çok sık karşılaşılan bir durumdur. Bu nedenle; çocuklarınıza ‘’iyi sır ve makûs sır’’ ortasındaki farkı anlatmak ve makûs sırları güvendiği bir yetişkine rahatça aktarabilmesi için inançlı bir ortam yaratmak epey kıymetlidir. Birisine doğum günü sürprizi hazırlamak ve bunu o şahsa söylememek “iyi sır”a örnek olabilecekken; kendisini üzgün ya da telaşlı hissettirebilecek kelam konusu durumla ilgili rastgele bir sır “kötü sır”a örnek olabilir. Buna ek olarak “gizli dokunuş”un da kendisini berbat, dertli, korkmuş hissettirmese bile (bazen gıdıklanmış hissedebilme gibi) bu dokunuşun uygunsuzluğunu edinmesini sağlayın.

5. Tedbir ve müdafaa bir yetişkinin sorumluluğudur

Çocuklar istismara maruz kaldıklarında çoklukla hatalı, utanmış ve korkmuş hisseder. Ebeveynler cinsellik ile ilgili tabular ve konuşulmayan, ayıp alanlar yaratmaktan kaçınmalıdır. Daha da değerlisi bunun sonucunda çocuklar kaygılı, endişeli, üzgün olduklarında gidip konuşabilecekleri, güvendikleri ebeveynleri ile ortalarında bir duvar örülmediğini bilmedirler. Çocuklar bir şeyin karşıt gittiğini, yanlış olduğunu hissedebilir. Ebeveynler bu üzere durumda çocuktaki sinyaller için ‘’algıları açık ve alıcı’’ olmalılar. Bu da fakat bilgilenme ve farkındalık kazanma ile olacaktır. Bir çocuğun rastgele bir yetişkinle bağlantı kurmayı reddetmesinin çok ve çeşitli sebepleri olabilir. Burada sağlıklı olan; çocukların her vakit şartsız inanç duyarak konuşabilecekleri ve hislerini aktarabilecekleri bir ortam sağlamaktır.