SENAD OK – ÖZEL HABER

Samsun’da dünyaya gelen Çetin, hayat koşulları ve ekonomik münasebetlerle liseye kadar okuyabildi. Evvel imam olmak istedi. Takım çıkmadı. Akabinde çalışmak için İstanbul’un yolunu tuttu. Tersanede süreksiz işte çalışırken bir gün yerde çamurun içinde gördüğü bir iş duyurusu hayatının dönüm noktası oldu.

Dursun Çetin, 44 yaşında ve 22 yıldır Fenerbahçe futbol kadrosunun gereç sorumluluğunu yapıyor.
Samsun’da dünyaya gelen Çetin, hayat koşulları ve ekonomik münasebetlerle liseye kadar okuyabildi.
Evvel imam olmak istedi. Takım çıkmadı.
Akabinde çalışmak için İstanbul’un yolunu tuttu.
O devir askerliğini yapmadığı için polis de olamadı. Daha sonra askere gitti.
Bingöl’de özel harekat olarak askerliğini yaptı. Tahminen de bu sayede Fenerbahçe Kulübü’nün kapısı kendisine açıldı.
Daima, sigortalı bir iş arıyordu. Tersanede süreksiz işte çalışırken bir gün yerde gördüğü bir iş duyurusu dikkatini çekti.
O periyot iş duyurularının yer aldığı sarı sayfalardan biri yere düşmüş, hatta çamurun içine girmişti. Eğildi ve kağıdı aldı.
Fenerbahçe Kulübü’ne güvenlik işçisi arandığı yazıyordu.
Özel Harekat olarak askerliğini yaptığını söyleyince çabucak çağırdılar ve işe alındı. Güvenlik işi sıkıcı gelince 22 yıldır yaptığı gereç sorumluğu serüvenine başladı.
Bu süreç boyunca içindeki eğitim ateşi hiç sönmedi. 27 yıl sonra olsa da bunu dindirmeyi başardı.
17 yaşında bıraktığı eğitim hayatına 40 yaşında döndü 44 yaşında mezun oldu.
Maltepe Üniversitesi’ni bitirerek psikolog çıkmayı başardı.

Üniversitesi eğitimini sürdürürken tıpkı periyot kızı da hukuk fakültesine gidiyordu. Baba – kız birebir üniversitede farklı fakültelerde okudu. Artık psikolog olan ve kliniğini açan Dursun Çetin kendisini bu noktaya getiren Fenerbahçe materyal sorumluluğu misyonunu de bırakmış değil.
Bir yandan futbol kadrosunun materyal sorumluluğunu yapıyor, öteki yandan da kliniğinde danışanlarını dinliyor.

Dursun Çetin; güçlü, değişik ve sonunda herkese azmiyle örnek olacak hayat öyküsünü ise şu halde anlatıyor;

Takım açılmadı
“Samsun’da İmam Hatip Lisesi’ni bitirdim. 13 ay Alaçam köyünde fahri olarak imamlık yaptım. Takım çıkmayınca o devir İstanbul’a gittim. Yokluğu tabanına kadar yaşadık. 19 yaşında gemilerde çalıştık. Polislik imtihanına girdim. Askere gitmediğim için polis olamadım. O periyot öyleydi. Polis de olamadık. Sonra askere gittim. Bingöl’de özel harekat olarak yaptım. Askerden sonra evlendim. 98 yılında 100 mark borçlanarak iş bulmak için Samsun’dan İstanbul’a geldim. Sonra eşimi de İstanbul’a getirecektim. Gemilerde çalışmaya başladım. Haftanın iki üç günü. Lakin daima, sigortalı bir iş arıyorum. Bir türlü olmuyor. Bu süreç uzayınca babam beni tekrar köye çağırdı. Eşimle de görüşemiyoruz. Cep telefonu yok o periyot. Canım çok sıkkın.

Yerdeki kağıt
Tuzla İçmeler Tren İstasyonu’nda yürürken yerde çamurun içinde sarı bir sayfa dikkatimi çekti. O periyot iş duyuruları olurdu o sarı sayfalarda. El kadar kağıt kesimi vardı yerde. Hiç unutmuyorum çamurun içindeydi. Yerden aldım. “Fenerbahçe’ye güvenlik elemanı aranıyor” yazıyordu. Aradım. Askerliğimi özel harekat yaptığımı söyleyince “Gel hemen” dediler.

Maaş düşüktü ancak bir başlayayım dedim. Taşeron firmaydı. Güvenlik olarak girdim. Yalnızca oturuyorum. Sıkıldım. ‘Ben bu işi bırakacağım’ dedim onlar da ‘tamam’ dedi.

Tesis Müdürü İbrahim Kazdal ‘Bir hafta sonra bana uğra’ dedi. O vakit da Aziz Lider yeni seçilmişti.
‘Ne iş olsa yapacaksın’ dedi. ‘Tamam’ dedim.

Parası daha iyiydi.
Fenerbahçe Kulübü’nün takımlı elemanı olmuştum artık. Çabucak mesken tuttum. İkinci el eşyalarla konutumu döşedim. 3-4 ay sonra da eşimi getirdim. 23 Haziran 1998’de Fenerbahçe’ye başladım ve hala devam ediyorum.
Evvel çim saha ile ilgilendim. Sonra basın odasının sorumluğununu aldım. Bir sene dolduktan sonra gereççi gereksinimi varmış. Müdürümüz çağırdı ‘Malzemeci oldun sen’ dedi 3. gereççi olarak başladım. Kısa mühlet sonra 2. gereççi İngiltere’ye gitti, orada kaldı. 1999 – 2000 döneminde tüm sorumluluk bana kaldı.”

Onur derecesi ile bitirdi

“Yıllar geçti. Çocuklar büyüdü. İşimiz oturdu. Üniversite inanılmaz bir eksiklikti içimde. Başarılı bir öğrenciydim. Bir gün kesinlikle üniversiteyi okuyacağım diyordum.
2016’da karar verdim. Üniversite imtihanına girdim. Psikoloji kısmını seçtim. İmam Hatip Lisesi’nde bir kimya öğretmenim vardı. ‘Mutlaka rehberlik ve ruhsal danışmanlık kısmını okuyun hayatta işşiz kalmazsınız’ demişti.
O vakitten aklıma koymuştum psikoloji kısmını. Üniversiteye gitmeden evvel daima psikoloji alanında kitaplar okuyordum.
Bugün birçok işi makineler yapabilir lakin bu işi insan dışında kimse yapamaz. İnsan psikolojisini makine düzeltemez.
Maltepe Üniversitesi’ne gittim. Psikoloji kısmını 3.5 yılda onur derecesiyle bitirdim. Psikolog unvanını aldım. Akabinde kimi özel eğitimler ve testlerden de geçtim.”

19.07’de açılış

“19.07.2020 tarihinde ‘Koparan Psikoloji’ ismi altında kliniğimi açtım. Danışanlarım var. Tanıdıklarım vasıtasıyla buluyorlar. Toplumsal medya üzerinden geliyorlar. Korona’dan sonra dert seviyeleri daha da arttı insanların. Olumsuzu düşünürsen beyindeki hücreleri de bu halde yönlendiriyorsun. Daima iyiyi hoşu düşünmek lazım.”

Kaleci Rüştü’den aldığı zarf

“Birçok anım var doğal. Birinci yıllardan mesela… Fırın aldık borcum var. Para yok. Ödeyemedim. Mahalleye nasıl gideceğim diye düşünüyorum. O gün Rüştü ağabey (Reçber) çalışanlara birer tane zarf verdi. İçinden para çıktı. O gün o borcu o parayla ödedim. Hâlâ unutamıyorum.”

‘Ailem olmasa yapamazdım’

“Bu süreçte başarılı olmamda eşim ve çocuklarımın dayanağı çok kıymetli. Onların dayanağı ve cesaretlendirmesi ile 40 yaşında üniversiteye gidip hayalime kavuştum.”

Önce ders sonra egzersiz

“Üniversitede en az devamsızlık yapan bendim. Tesis ile üniversite ortası yakındı. Hocalarımız dayanak oluyordu. Sabah derse giriyordum. 10’da ders bitiyordu. 11’deki egzersize geliyordum. Kızımla da 1.5 yıl birebir üniversitede okuduk. Hukuk okuyor hâlâ.
Üniversiteyi bitirince sırtımdan büyük bir yük kalktı. Ferahladım. Psikolojiyi bilmek insanı tanımamı sağlıyor.”

40 yaşında ne işin var üniversitede?

“40 yaşında üniversiteye girdim. ‘Ne işin var?’ diyenler oldu. ‘Bu yaştan sonra ne gerek var?’ dediler. Bilmek kadar hoş bir şey yok. Nasip olursa hukuk fakültesi var sırada. Adalet Meslek Yüksekokulu’nu da bitirdim.
Spor psikolojisi hedeflerim ortasında. İşin hem teorik hem pratik bilgisine sahibim. Soyunma odası ve saha içini biliyorum. Oyuncular ne düşünür ne hisseder? Yıllarca yaşayarak gördüm.”

Tıpkı anda iki işi nasıl yapıyor?

“Malzeme sorumluluğunu bırakmayı düşünmüyorum. Idman programımız belirli. Ona nazaran danışanlara randevu veriyorum. Tesis ve ofis ortası 5-6 dakika. Toplumsal sorumluluk faaliyetlerinde de bulunuyoruz. Kimsesiz çocuklar ile görüşmeler yapacağız. Zahmetlerini bir nebze olsun atlatmalarını sağlayacağız.”