Psiko-pedagojik açıdan çocukların farklı gelişim periyotlarında farklı çizim evrelerinden geçtiği gözlenmektedir. Bu geçişlerde çocuğun fotoğraflarında bariz bir değişim dikkat çekmektedir. Örneğin karalama periyodundaki 3 yaş çocuğu tipik olarak bir insan fotoğrafını yalnızca yuvarlak bir baş olarak çizerken, şema öncesi devirde ki 5 yaş çocuğu, yuvarlak bir başa ek olarak gövde çizebilir, başa ek olarak da göz burun ve ağız ekleyebilir. Ayrıyeten fotoğraf çocuğun kişilik özelliklerini görme açısından değerli bir araçtır.

Örneğin, kendine düşük özgüvene sahip bir çocuğun resmi; kâğıdı kullanış, fotoğraftaki kompozisyon, kullandığı figürler ve renkler açısından özgüveni olan çocuğun fotoğrafından farklılaşabilmektedir. Bir küme içerisinde çocuk ötekilerini nasıl algıladığını, ötekilerinde kendisini nasıl algıladığını fotoğraf yoluyla çocuk kâğıda yansıtabilmektedir. Münasebetiyle çocuğun toplumsal münasebetlerini ve tavırlarını anlamlandırmamız açısından fotoğraf kıymetli bir teknik olduğu söylenebilir.

Çocuk fotoğrafındaki gelişim evreleri:

Karalama Devri (2-4 Yaş)
Şema Öncesi Devir (4-7 Yaş)
Şematik Devir (7-9 Yaş)
Gerçeklik -Gruplaşma Devri (9-12 Yaş)
Görünürde Doğalcılık Devri (12-14 Yaş)

Muhakkak bir kas olgunluğuna ulaşan her çocuk kâğıt üzerinde birtakım çizgi ve figür denemelerinde bulunmaktadır. Bu figür ve çizgilerin çoğunlukla temsili olmakla birlikte, temsil edici olmayan çizgi ve figürlerin de bulunabileceğini dikkate almak kıymetlidir.

Unutulmamalıdır ki fotoğraflar tek başına kıymetlendirme için bir ölçüt değildir. Terapistin seans içi müşahedesi ve değerlendirmesi, ebeveynden aldığı bilgilerle birleştiğinde çocuğun yaptığı fotoğraflar mana kazanmaktadır.